Ik ben weer in Agios Nikolaos, Kreta. Het is zo raar om terug te zijn. De vlucht duurde maar 3 uur, maar het eerste uur was een ramp. Ik zat in een Boing-767, echt een joekel met 46 rijen, 7 stoelen en 2 gangpaden. En ik zat op rij 46, wat ik al niet heel tof vond. Het leuke is dat ik naast een echtpaar zat van, ik schat, eind vijftig/begin zestig die ook naar Agios Nikolaos gingen. Net als ik waren ze ook gek van Kreta en noemden ze het ook hun tweede thuis. Ze hadden een aantal jaren geleden in een appartmentencomplex gezeten waar ik ook eens met mama heb gelogeerd, en waarvan de eigenaar echt een kreng is. Dat was na al die jaren nog steeds zo, grappig om dat te horen.

Toen de vrouw me vertelde dat ze ook best wel vliegangst had, was ik blij dat ik naast haar zat. Ze zei dat ze alles eng vond: het opstijgen, het landen, het vliegen zelf, alles. Omdat ik alleen angstig word met veel turbulentie, vond ik mezelf nog niet zo kansloos. Maar we waren nog geen kwartier in de lucht of de turnulentie begon al, en ik zat stijf in mijn stoel. 'Gaat het wel?', vroeg ze me heel koeltjes. Toen de piloot omriep dat we door een gedeelte met mist moesten, en dat de turbulentie 20 minuten aan zou houden, heb ik geloof ik echt een overdosis pilletjes genomen om rustig te worden. Toen ik naast me keek zag ik de vrouw, die zojuist had verteld dat ze ALLES eng vond aan het vliegen, gewoon rustig haar roddelblaadje lezen. Dus....

De laatste 2 uur van de vlucht gingen prima, de landing was heel mooi, en ik kreeg weer dat bekende en niet te beschrijven gevoel toen het eiland in zicht kwam. Stef en haar moeder stonden me al op te wachten, ik had mijn koffer binnen 15 minuten. We zijn uiteindelijk niet meer uit gegaan, maar hebben tot half 5 's ochtends gekletst op haar kamer en in een stuip gelegen van het lachen. Dat wordt nog erg als we een keer met alcohol op thuis komen. Vanochtend stonden we om half 10 op en zijn we naar Agios gegaan om lekker ff een terrasje te pakken. Daarna naar Almyros beach gelopen, waar ik 2 bekenden tegenkwam.

Zometeen ga ik Christos, mijn ex-vriend bellen, om een afspraak te maken voor het ophalen van de kleding die ik nog bij hem heb liggen. Ik zie er tegenop, maar dan heb ik het in ieder geval snel achter de rug. En vanavond gaan we los, eerst langs mijn beste vriend Babis en dan stappen. Heb er zoveel zin in, vooral omdat het vanavond druk zal zijn en ik dus veel bekenden tegen zal komen.

Ik voel me wel anders dan andere jaren hier in Agios. Ik weet niet wat me dat gevoel geeft, misschien de leegte... want deze zomer is het toerisme weer slechter dan vorige zomer. Misschien al het gedoe de afgelopen tijd met 2 Griekse ex-vriendjes, het besef dat veel mensen fake zijn komt ook elke zomer meer. Maar ik vind het heerlijk dat ik nu eens door een vriendin ben opgehaald en dat ik bij haar verblijf, want ik voel me heel erg op mijn gemak bij Stef in huis.

Zo, dan gaan we nu maar eens ' de ex' bellen, hebben we het ergste gedeelte van de vakantie ook weer gehad ;)