Ik weet niet meer wat we vrijdag hebben gedaan, ik haat dit..... waarom is mijn korte termijn geheugen zo freaking slecht. Ik moet het natuurlijk ook gewoon ergens opschrijven, maar daar denk ik dan weer niet aan. Anyway, ik begin gewoon met de zaterdag.

Zaterdag waren Wajdi en Hedy weer vroeg naar de universiteit gegaan, en toen ze terugkwamen werd ik wakker geschud met een 'hurry up hurry up'. Ik moest in 30 minuten klaar zijn omdat we naar Sousse zouden gaan met de trein. Dat betekent mission impossible voor een vrouw, en helemaal voor mij, want ik moest dus in 30 minuten: mijn ogen open krijgen, mijn lichaam uit bed zien te rollen, ondergoed pakken, douchen, ontbijten, pillen innemen voor blaasonsteking, kleding aan doen, tanden poetsen, haar kammen en in model krijgen, make-up opdoen... en nog het ergste: spullen inpakken voor Sousse, en ik zou dus zeker iets vergeten als warhoofd. Ik slaagde er toch in, alleen ging wel de deur uit zonder ontbijt, zonder pillen ingenomen te hebben en zonder make-up (HELP).

Hedy ging naar Monastir omdat hij op zondag naar een voetbalwedstrijd zou gaan, en Wajdi en ik reden dus door naar Sousse. Er zaten toeristen in de trein en toen ik me afvroeg of ze Nederlands waren zei Wajdi: 'I will say ROT OP to Hedy and if they look we know they are Dutch'. Een vriend pikte ons op van het treinstation. Hij had keihard house opstaan in zijn auto en we kwamen onderweg in een 'battle' met een auto waarin alleen maar oude vrouwen met hoofddoekjes zaten en Borat look-a-likes, en waaruit echt hele erge Tunesische muziek kwam. Het voelde alsof ik zelf in een Borat film zat. Toen ik had gdoucht en mijn spullen had geinstalleerd gingen we wat drinken met nog een paar andere jongens. We zouden die nacht richting sahara vertrekken, maar de jongen met wie Wajdi en ik zouden gaan belde dat zijn moeder met spoed naar het ziekenhuis gebracht was. Wajdi voelde zich enorm lullig, maar ik vertelde hem dat ik als geen ander wist hoe zijn vriend zich moest voelen. Nu gaan we woensdag nacht weg en kan Hedy ook met ons mee. In plaats van vroeg naar bed gaan konden we dus gaan stappen. We gingen naar Living (ik dacht dat ik daar met Ingrid al was geweest in maart, maar dat heet Bananas en zit pal naast Living), een grote club met heel mooi design. We hebben de hele nacht op house muziek gedanst en lagen om 5 uur op bed.

Zondag gingen we naar Moknine, waar de ouders van Wajdi wonen. Omdat de jongens woensdag hun presentatie hebben moest Wajdi een pak hebben. Hij had keuze uit 2, maar zijn vader gaf hem geld voor een nieuwe. Ik ging met Wajdi mee naar een kledingwinkel en heb daar mijn mening gegeven terwijl hij verscheidene pakken ging passen. Erg leuk klusje, of zoals Irene en ik zeggen: ' Oh he is goorrrggeeeoouussss'. Wat betreft de rugnummers.... ik zie geen mooie kerels, volgens mij is Wajdi de enige. Weer thuis bij de ouders van Wajdi zaten zijn moeder, zijn 2 zusjes en ik aan hem te sjorren. De 1 deed zijn mouwen dicht, de ander zijn blouse recht en ik moest de stropdas bij hem omdoen, want niemand anders kon dat. Zijn jongste zusje is trouwens geobsedeerd door mij, ze zit constant foto's van me te maken met haar mobieltje. Zijn andere zusje liet me stiekem babyfoto's van Wajdi zien, waar hij zelf niet blij mee was toen hij er achter kwam haha.

s' Avonds waren we weer in Mahdia en gingen we koffie drinken met het broertje van Wajdi, Montassar (die ik in maart ook al had intmoet) en nog een vriend. Daarna gingen Wajd en ik naar huis om ons klaar te maken om uit te gaan. Een andere vriend kwam langs en vertelde dat hij naar de kapper ging. Om 1 uur 's nachts, heel apart.

Toen we uit waren heb ik me dood gelachen om de mensen die aan het dansen waren. Alleen maar oude wijven met jonge Tunesische jongens. Eentje had van die mooie crocs schoenen aan die zo ontzettend hip zijn (dus niet) en een doorschijnend truitje waardoor je haar bh met hangtieten kon zien. Heb je misschien ook vrouwen met een midlife crisis?